Vereniging Dorpsbelangen Schipborg

Een nieuw vast onderdeel in de SIK is een interview met een inwoner of (bewoners) in Schipborg. Zeker diegenen met een bijzonder verhaal roepen we op om zich te melden, of we gaan zelf op onderzoek uit.


Hoe en wanneer kwam u in Schipborg terecht?
Vanuit Westervelde ben ik 12 jaar geleden verhuisd naar Schipborg.
Ook heb ik o.a. in Lemmer, Leeuwarden en Curaçao gewoond.
Hoe is het om in Schipborg te wonen
Ik mag hier heel graag wonen. Ik vind het huis geweldig en woon nog steeds zelfstandig. Ik heb veel in de omgeving gewandeld en genoten van de natuur.
Vroeger was er een rijdende supermarkt. Die mis ik wel! Nu ga ik met mijn scootmobiel af en toe naar de winkel in Westlaren.
en rijd ik over het fietspad. Best eng hoor! Vooral bij het tunneltje. Met de rollator wandel ik soms een rondje Schipborg en daar geniet ik nog steeds van.
Wat voor contacten heeft u zoal?
Mijn buurman Kees komt elke dag de krant brengen en houdt (heeft) een oogje op mij. Mijn dochter José woont vlakbij en komt iedere vrijdag en soms ook ‘s avonds.
Mijn vriendin uit Annen komt op bezoek en Icare komt elke dag. Ik houd van mensen en kletsen. Mijn moeder kletste ook iedereen de oren van het hoofd. Vorige week
ben ik met Joost en Virna, mijn kleinkinderen, naar Lauwersoog geweest. Het was snertweer, maar we zagen wel Ameland in de verte. Een heerlijke dag.
Houdt U van tuinieren?
Ik heb een hele grote tuin gehad en was er altijd in bezig. Na het overlijden van mijn man was ik ook altijd in de tuin te vinden. Het was ook een soort afleiding. In
Schipborg helpt iemand mij met mijn huidige tuin. Ik houd van alle planten en bloemen. Mijn lievelingskleur is geel.
Wat was uw beroep?
Op kantoor heb ik de administratie gedaan. Daarnaast heb ik een coupeuse-opleiding gevolgd. Ik ging naaien voor particulieren, maar zij zeurden mij te veel. Vanaf
mijn trouwen ben ik dan ook gestopt.
Heeft u een favoriet boek?
Ik las veel! En echt geen flutromannetjes. Nu lees ik geen boeken meer, maar wel dagelijks het Dagblad. I.p.v. boeken lezen kijk ik nu naar de tv.
Wat zijn uw favoriete tv-programma's?
Natuurprogramma’s en de serie: 'Het huisje op de prairie'.
Wat eet u graag?
Alles met vis, want dat kun je op veel manieren klaarmaken. Paling? Mmmmmmm, lekker!
Heeft u een levenstip?
Als je al over de 92 bent, zal het geen 10 jaar meer duren. Alhoewel, tante Ep is al 104. Ook al heb je verdriet je moet er weer uitkomen. Iedereen maakt verdrietige
dingen mee in zijn leven. Niet bij de pakken neerzitten, 'nait soez'n'. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn gelukkig gezond. Zelf ben ik wat doof en word vergeetachtig.
Tja wat wil je op mijn leeftijd?
Wat wilt u nog kwijt?
Als ik zo alles vertel denk ik: 'Ik heb wel drie levens gehad'. De opkomst van allerlei nieuwe ontwikkelingen zoals telefoon, tv, stofzuiger, was- en droogmachine, enz.
Mijn man werkte bij de PTT. Op Curaçao had men toen nog geen telefoon. Mijn man heeft daar de telefooncentrales helpen aanleggen. Hij ging er met het vliegtuig
naar toe om een huis e.d. te regelen. Later volgde ik met onze drie kleine kinderen. Inpakken en wegwezen. José, mijn jongste dochter, is daar geboren.
Het ergste wat ik heb meegemaakt, dat is dat tijdens de oorlog gezinnen werden opgepakt bij ons in de straat. Deze gezinnen werden gedeporteerd. Hun huizen
werden leeggeplunderd. Mijn man heb ik wel in deze periode leren kennen en uit ons huwelijk zijn vier kinderen geboren.
Waar kijkt u naar uit?
Bezoek! Zoals nu met dit gesprek en een kopje thee.
Wie zou u voor willen dragen voor een gesprek?
Mijn buurman Kees! Een bijzondere man!